Ανακοίνωση Αριστερής Ενότητας για τις φετινές φοιτητικές εκλογές
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές θα διεξαχθούν στις 10 Μαΐου σε όλα τα Πανεπιστήμια πανελλαδικά. Πρόκειται για την μαζικότερη συλλογική διαδικασία κάθε Φοιτητικού Συλλόγου και ένα από τα μέσα έκφρασης της φωνής μας, τόσο μέσα στη σχολή, όσο και έξω από αυτή απέναντι σε όσα συμβαίνουν στην κοινωνία την εκάστοτε περίοδο. Η μαζική συμμετοχή μας στην εκλογική διαδικασία αποτελεί ένδειξη ζωντανών Φοιτητικών Συλλόγων, με φοιτητά που συμμετέχουν ενεργά σε αυτούς και καθορίζουν τα ίδια τις ανάγκες, τις επιθυμίες τους και τους τρόπους για να τις εκπληρώσουν. Γι’αυτό, είναι πολύ σημαντική η ενεργή συμμετοχή μας στις φοιτητικές εκλογές και, εν γένει, στους Φοιτητικούς μας Συλλόγους και τις διαδικασίες τους.
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έρχονται σε μια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία: δύο εβδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές και στον 4ο χρόνο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο ακρίβειας, επισφάλειας, καταστολής, ρατσιστικής και έμφυλης βίας, επίθεσης στα πανεπιστήμια και τους Φοιτητικούς Συλλόγους και με το δυστύχημα των Τεμπών να είναι ακόμα πολύ πρόσφατο στις μνήμες μας και στην οργή μας. Πριν, λοιπόν, τις κεντρικές εκλογές, οι φοιτητικές κάλπες είναι η ευκαιρία μας ως νέες να πάρουμε το λόγο για όσα συμβαίνουν στις σχολές και στην κοινωνία μας.
Ανατρέχοντας σε όσα έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια, – και δεν ήταν λίγα αν σκεφτεί κανείς ότι ζήσαμε μία παγκόσμια πανδημία, έναν πόλεμο και μια σειρά από “σκάνδαλα” σχετικά με την κατάσταση του συστήματος δικαιοσύνης στη χώρα αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας – φτάνουμε στο δυστύχημα των Τεμπών για να διαπιστώσουμε ένα πράγμα: η πολιτική αυτής της κυβέρνησης, η νεοφιλελεύθερη πολιτική, δεν είναι τίποτ’άλλο από την αύξηση των κερδών τους εις βάρος των ζωών μας. Φυσικά, εκείνοι και εκείνες που πλήττονται είναι συγκεκριμένοι: οι καταπιεσμένοι, τα ταξικά πληττόμενα στρωμάτα της κοινωνίας, η νεολαία, τα έμφυλα υποκείμενα, οι πρόσφυγες και οι μετανάστριες. Από την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, την οποία όλες οι κυβερνήσεις στήριξαν και στηρίζουν (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) Έως τις συγκαλύψεις εγκλημάτων έμφυλης βίας και τα αντιδραστικά νομοθετήματα που πάνε χρόνια πίσω τις κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος στην Ελλάδα, μέσα σε μία τετραετία έχει γίνει σαφές: οι ζωές των πολλών, υποβαθμίζονται, απαξιώνονται και, εν τέλει, θυσιάζονται από και για τους λίγους.
Ως νεολαία, αυτά τα πλήγματα τα βιώνουμε στην καθημερινότητά μας: όταν η φοιτητική ζωή γίνεται φοιτητική επιβίωση, αν έχεις να πληρώσεις ρεύμα, – αφού ιδιωτικοποιήθηκε και άρα αυξήθηκε η τιμή του – ενοίκιο, – αφού οι θέσεις στις εστίες είναι ελάχιστες – φαγητό, – καθώς η ποιότητα των λεσχών σίτισης είναι απαράδεκτη αφ’ ης στιγμής την ανέλαβαν οι εργολαβίες – supermarket, – με το κύμα ακρίβειας να μας κάνει να μετράμε τα ψιλά μας για τα απολύτως απαραίτητα, κ.ά.
Και όλα αυτά πριν ακόμα φτάσεις στη σχολή σου.
Και στις σχολές τι γίνεται;
Ευτυχώς, στις σχολές αγωνιζόμαστε: τα τελευταία χρόνια, οι φοιτητικοί μας σύλλογοι βρέθηκαν επανειλημμένα στον δρόμο διαδηλώνοντας και διεκδικώντας καλύτερους όρους ύπαρξης μέσα και έξω από τις σχολές και πολλές φορές μπλοκάροντας σχέδια της κυβέρνησης. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήττας των κυβερνητικών σχεδίων ήταν η παρεμπόδιση της εισόδου της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) στις σχολές μας, τον Σεπτέμβρη του ‘22. Φοιτητές, φοιτήτριες, δυνάμεις των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ, βρισκόμασταν καθημερινά εκεί και διασφαλίσαμε ότι η αστυνομία, την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ άφησε με “λυμένα τα χέρια”, έτσι ώστε να σκορπά τον τρόμο σε πλατείες και δρόμους, δεν θα μπει στο άσυλο. Ταυτόχρονα, φέτος εξασφαλίσαμε και ότι δε θα διεξαχθούν ποτέ και πουθενά ηλεκτρονικές εκλογές στα ιδρύματά μας: οι Σύλλογοι έχουν κεκτημένα και διαδικασίες που χρόνια τώρα τα εγγυώνται οι φοιτήτριες μέσα στις σχολές, χωρίς καμία παρέμβαση του κράτους, δια ζώσης και δημοκρατικά. Αυτός, άλλωστε, για εμάς, είναι ο μοναδικός τρόπος αποτύπωσης της πολιτικής ζύμωσης, των συζητήσεων και των διαδικασιών μας σε μία εκλογική αναμέτρηση. Φυσικά, μετά το δυστύχημα των Τεμπών, οι Σύλλογοί μας ήταν, επίσης, στο δρόμο, μετά από μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις και καταλήψεις πανελλαδικά, όπου και διεκδικήσαμε καλύτερες ζωές, όπως ακριβώς έκαναν και οι εργαζόμενοι μέσα από τα Σωματεία τους. Σε πλήρη αντίθεση με τις λογικές του εθνικού πένθους της ΝΔ και της κυβερνητικής νεολαίας ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, τις σιωπηρές διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ και του Δικτύου και την τάση του ΚΚΕ και της ΠΚΣ να μην προτάσσουν καμία συγκεκριμένη διεκδίκηση ή αίτημα, παρά να επικεντρώνονται στις εκλογές που έρχονταν, οι δυνάμεις μας αποφάσισαν να κινηθούν αγωνιστικά μέσα στους Φοιτητικούς Συλλόγους και να αναδείξουν αιτήματα και διεκδικήσεις, αλλά και την ανάγκη να παλέψουμε για αυτά.
Ωστόσο, έχουμε ακόμα αγώνες να δώσουμε: μένει ακόμα να ανατραπεί και η τελευταία αυταρχική τομή των νόμων Κεραμέως στα πανεπιστήμιά μας, από τις διαγραφές έως τα Συμβούλια Διοίκησης. Ταυτόχρονα, παλεύουμε ενάντια στη συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων που έχει οδηγήσει στην υποστελέχωση και την έλλειψη υποδομών, αλλά και στις Συμπράξεις Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), τόσο στις φοιτητικές εστίες όσο και στις λέσχες σίτισης, που καταλήγουν να μετατρέπουν τις παροχές αυτές όλο και λιγότερο προσβάσιμες και φυσικά χαμηλότερης ποιότητας. Η αυξανόμενη επιρροή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο, η εξίσωση των πτυχίων των ΑΕΙ με αυτά των κολλεγίων, το Προεδρικό Διάταγμα για τα πτυχία των καλλιτεχνών, που κινείται στην ίδια κατεύθυνση, αλλά και οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης αποτελούν ευθεία επίθεση συνολικά στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά στις εξαγγελίες για το άρθρο 16Σ, φαίνεται ότι αυτές θα αποτελέσουν μία σημαντική προεκλογική δέσμευση της Νέας Δημοκιρατίας για τα πανεπιστήμια – αντίστοιχη με εκείνη της κατάργησης του Ασύλου το 2019, την οποία και υλοποίησε από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής της. Είναι στο χέρι μας να μην τους χαρίσουμε το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο: η ψήφος μας στις φοιτητικές εκλογές ας αποτελέσει την πρώτη απάντηση απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια για αναθεώρηση του άρθρου 16.
Αυτήν την πορεία, προς την υπεράσπιση του πανεπιστημίου και των Συλλόγων μας, επιλέγουμε να την ακολουθήσουμε με ενότητα.
Αναγνωρίζουμε τις νίκες που έχει πετύχει το κοινό πανελλαδικό κατέβασμα ΕΑΑΚ – ΑΡΕΝ,τόσο ανά τα χρόνια, όσο και την τελευταία χρονιά, όπου η συμπόρευση που επιχειρήθηκε ήταν η μέγιστη δυνατή. Φυσικά, αποτελεί πάγια επιδίωξή μας η συμπόρευση αυτή να παραμένει ως είχε, με όλες τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές του δικτύου των ΕΑΑΚ να συμμετέχουν σε αυτή. Έτσι, μπροστά στα επίδικα του επόμενου διαστήματος, γεννάται η ανάγκη για τη μέγιστη συσπείρωση των αριστερών σχημάτων σε μια πανελλαδική εκλογική καταγραφή που θα εκφράζει το ρεύμα αμφισβήτησης, ριζοσπαστικότητας και ανατροπής στα πανεπιστήμια, και προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθούμε.
Για αυτό στις φετινές φοιτητικές εκλογές, πρέπει να ψηφίσουμε ακριβώς όπως κατεβήκαμε στους δρόμους κατά χιλιάδες: ενωτικά και αγωνιστικά! Διώχνουμε από τις σχολές μας τη ΔΑΠ ΝΔΦΚ, τους εκφραστές της Κεραμέως, του Μητσοτάκη και της ΝΔ που ιδιωτικοποιεί, καταστέλλει, συγκαλύπτει. Λέμε όχι στην νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, που καμία τομή σε αυτό το σάπιο σύστημα δεν επιδιώκει, όχι στην ΠΚΣ, που πρεσβεύει την αδράνεια, καλλιεργώντας εμμονικά μια αναθετική λογική στο εσωτερικό των Συλλόγων μας.
Οι Φοιτητικοί μας Σύλλογοι θέλουμε να είναι ζωντανοί, με ζύμωση, συζήτηση, αλληλεπίδραση, κοινωνικοποίηση, πολιτικοποίηση. Θέλουμε Γενικές Συνελεύσεις όπου θα αποφασίζουμε όλες μαζί, από κοινού, τι μας πλήττει, τις μας επηρεάζει, πώς θα το αντιμετωπίζουμε, πώς θα απαντάμε. Θέλουμε δράσεις, εκδηλώσεις, αντιμαθήματα, γλέντια και προβολές κόντρα σε ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο. Κόντρα σε όσους μας θέλουν την γενιά της σιωπής και της υποταγής, εμείς μιλάμε, οραματιζόμαστε ένα πανεπιστήμιο και αγωνιζόμαστε για να το φτιάξουμε έτσι όπως το θέλουμε: στα μέτρα των αναγκών μας, στο ύψος των επιθυμιών μας, δημόσιο και δωρεάν, πολύχρωμο, ζωντανό, συμπεριληπτικό, ελεύθερο.
Αυτό το πανεπιστήμιο μπορούμε να το κερδίσουμε μόνο μέσα από τη συμμετοχή, τους αγώνες, την ενότητα μέσα στις σχολές μας.
Στις 10 Μάη, δεν απέχουμε.
Συμμετέχουμε στις φοιτητικές εκλογές πανελλαδικά.
Συμμετέχουμε – Στηρίζουμε – Ψηφίζουμε τα ενωτικά αγωνιστικά ψηφοδέλτια ΕΑΑΚ – ΑΡΕΝ.
