Την Παρασκευή 31/3, ο φοιτητής Αλέξης Λαζάρης, όπως ο ίδιος δήλωσε και όπως οι εικόνες από τα τραύματά του καθώς νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός αποδεικνύουν, δέχθηκε δολοφονική επίθεση από χρυσαυγίτες στους Αμπελόκηπους. Συγκεκριμένα, ενώ περνούσε από ένα στενό κοντά στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων, ομάδα μελών της ναζιστικής οργάνωσης τον θεώρησε λόγω της τσάντας και της ενδυμασίας του ‘’ύποπτο΄΄ για τις ζημιές που είχαν νωρίτερα υποστεί τα γραφεία .Έτσι οι εν λόγω φασίστες τον προπηλάκισαν κι εν τέλει τον ξυλοκόπησαν ανελέητα, ενώ του έκλεψαν και την τσάντα Ένας από τους συλληφθέντες της φασιστικής επίθεσης αποτελεί στέλεχος της Χρυσής Αυγής, είναι μετακλητός υπάλληλος της Βουλής στο γραφείο του Μιχαλολιάκου, υπεύθυνος ασφαλείας των γραφείων της, πρώην υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και διαχειριστής του cafe-bar Bristol, το οποίο είναι στέκι χρυσαυγιτών και από το οποίο βγήκαν όλοι όσοι επιτέθηκαν στον άτυχο νεαρό που απλά έτυχε να περνάει από το σημείο.
Παράλληλα προχθες το βράδυ διάφοροι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι σε Κορυδαλλό και Μικρολίμανο όπως το πολιτικό-πολιτιστικό στέκι ‘’Φαβέλα’’ δέχθηκαν απειλές μέσω γκράφιτι των ταγμάτων εφόδου, ενώ σε δρόμους και πλατείες στα νοτιοδυτικά έκαναν την εμφάνισή τους σβάστικες και κέλτικοι σταυροί.
Είναι προφανές ότι η Χρυσή Αυγή ως ο βασικότερος εκφραστής του ναζισμού και του φασισμού στη χώρα, δοκιμάζει και πάλι μέσω επιθέσεων αλλά και ανιστόρητων προκλητικών παραλληρημάτων στη Βουλή, όπως ήταν η γεμάτη μίσος για αγωνιστές όπως ο Μπελογιάννης τοποθέτηση του χρυσαυγίτη βουλευτή Ηλιόπουλου, να ξανακερδίσει χώρο, χρόνο και προσοχή προκειμένου να σπείρει μίσος και τρόμο.
Ειδικά σε μια συγκυρία που η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης συνεχίζεται, ο θεσμικός ρατσισμός της κυβέρνησης Σύριζα-Ανελ απέναντι στους πρόσφυγες καλά κρατεί και η διεθνής συγκυρία δείχνει να ευνοεί ακροδεξιά μορφώματα, εμείς από τη μεριά μας στη μικρή εικόνα, την ίδια την καθημερινότητά μας πρέπει να καταδείξουμε εμφατικά ότι ο φασισμός κι ο ρατσισμός δεν έχουν καμία θέση στον κοινωνικό μας χώρο, το Πανεπιστήμιο.
Αντιθέτως, καταγγέλοντας την επίθεση που δέχθηκε ο φοιτητής, διατρανώνουμε ότι δεν πρέπει να αφήσουμε να ξανακερδίσουν έδαφος τα δολοφονικά τάγματα εφόδου και τονίζουμε ότι οι χώροι εργασίας, οι γειτονίες μας, τα σχολεία κι οι Σχολές μας είναι αναγκαίο όσο ποτέ αλλά και ευθύνη όλων μας να παραμείνουν χώροι αγώνα και αλληλεγγύης.
