Είναι γεγονός ότι φέτος, για μια ακόμα χρονιά, οι φοιτητικές εκλογές σημαδεύτηκαν κατά κύριο λόγο από την ολοένα κι αυξανόμενη την τελευταία εφταετία αποχή . Η εμπέδωση της μνημονιακής κανονικότητας,η κρίση του φοιτητικού συνδικαλισμού, η διάχυτη απογοήτευση της νέας γενιάς κι η ανάγκη για γρήγορη ολοκλήρωση των σπουδών παρατηρούμε ότι και φέτος οδήγησαν σε πτώση της κάλπης σε πανελλαδικό επίπεδο, με τους ψηφίσαντες να πέφτουν κάτω και από 50.000.Είναι φανερό πως πλέον μιλάμε για απονομιμοποίηση στα μάτια της φοιτητικής κοινότητας των εκλογών ως δημοκρατικής διαδικασίαςόχι μεμονωμένης αλλά ως μέρους ενός ψηφιδωτού σταδιακής επικράτησης του ατομισμού και συνολικότερης απομάκρυνσης από την έννοια της συλλογικής ταυτότητας ,της πολιτικής στις Σχολές και της από κοινού διεκδίκησης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η φοιτητική κοινότητα δεν αισθάνεται ως δική της διαδικασία έκφρασης τις εκλογές όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις υπόλοιπες συλλογικές διαδικασίες(ΓΣ).Εντός αυτή της αποσυγκρότησης , οι αντιδραστικές καθεστωτικές δυνάμεις(ΔΑΠ,ΠΑΣΠ) διατήρησαν με μικρή ανοδική τάση τα ποσοστά τους, αφού η έλλειψη διαπερατότητας των εκλογών στους/στις φοιτητές/τριες, έχει καταστήσει τη διαδικασία αυτή μέσο ανάθεσης και μάχη μηχανισμών και πελατειακών δικτύων.
Δεν είναι επίσης δυνατόν να μην αναλυθούν τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν σε ΕΜΠ και Παιδαγωγικό και που ευθέως συνδέονται με το γενικό κλίμα απαξίωσης των διαδικασιών κι αποστράτευσης. Συγκεκριμένα, τη μέρα των εκλογών στο ΕΜΠ πραγματοποιήθηκαν βίαιες επιθέσεις από ομάδες τραμπούκων που προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τους φοιτητές, να καλλιεργήσουν κλίμα βίας και φόβου και να διακόψουν την εκλογική διαδικασία. Παράλληλα στην ΑΣΟΕΕ, οι δυνάμεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ αξιοποιώντας τέτοιου είδους επιθέσεις που είχαν παρατηρηθεί τα προηγούμενα χρόνια, επέβαλαν τη διεξαγωγή των εκλογών σε εξωπανεπιστημιακό χώρο, στο Ζάππειο. Είναι σαφές ότι η απονομιμοποίηση των συλλογικών δημοκρατικών διαδικασιών επιτείνεται από φαινόμενα όπως οι επιθέσεις που δίνουν πάτημα σε αντιδραστικές δυνάμεις να προσπαθούν να καταστήσουν κανονικότητα τη διεξαγωγή εκλογών μακριά από χώρους ασύλου κι υπό καθεστώς φύλαξης από security και αστυνομικές δυνάμεις. Για μας είναι δεδομένο όπως φάνηκε κι έμπρακτα από τη στάση μας ότι οι εκλογές πρέπει να γίνονται αποκλειστικά στα Πανεπιστήμια όπου ζουν καθημερινά οι φοιτητές/τριες.
Στην όλη προαναλυθείσα κατάσταση η ριζοσπαστική φοιτητική Αριστερά δεν κατάφερε ούτε φέτος να απαντήσει επαρκώς ούτε σε επίπεδο κινήματος ούτε στο επίδικο των εκλογών.Παρά το γεγονός ότι η Αριστερή Ανατρεπτική Συνεργασία αλλά και συνολικότερα η ριζοσπαστική κι αντικαπιταλιστική Αριστερά αντιμετώπισε πτωτική τάση,έγινε προσπάθεια διατήρησης των δυνάμεών τους σε μια συνολικά δύσκολη κι αρνητική συνθήκη που παρατηρείται σε φοιτητικό και κεντρικοπολιτικό επίπεδο. Παρόλα αυτά για μας το στοίχημα είναι η Αριστερά επερωτώντας τις αναλύσεις κι αναβαθμίζοντας τις μεθόδους παρέμβασής της με εργαλείο την ανασυνθετική διαδικασία, το εμβάθυνση του πολιτικού της διαλόγου και όπλο την ενότητα της, να καταφέρει πατώντας στα επίδικα της περιόδου να δώσει απαντήσεις. Απαντήσεις όχι στηριγμένες στο δογματισμό και την αντίληψη περί πρωτοπορίας της Αριστεράς αλλά βασιζόμενες στις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών/τριών και των κοινωνικών τους χώρων απέναντι στην υποχώρηση της πολιτικής και του συνδικαλισμού. Μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να αναδιατάξει η Αριστερά την υπάρχουσα κατάσταση, να αναμετρηθεί με τη συγκυρία και να ανταποκριθεί στη μάχη της γενιάς μας.
