45 χρόνια μετά τη μεγάλη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου στην οποία οι φοιτητές/τριες και γενικά η νεολαία έπαιξε καθοριστικό ρόλο, η νέα γενιά είναι και πάλι εκείνη η κοινωνική κατηγορία, που υφίσταται τα μεγαλύτερα δεινά της μνημονιακής επίθεσης. Η σημερινή νέα γενιά κι ειδικά οι φοιτητές, συχνά υποχρεώνονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους. Κι όταν αποφοιτούν, έρχονται αντιμέτωποι με την ανεργία που χτυπά κόκκινο στους νέους, βρίσκοντας συχνά διέξοδο στη μετανάστευση.
Η επίθεση ξεκινά ήδη μέσα στις Σχολές και χτυπά τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία. Η υποχρηματοδότηση των Πανεπιστημίων, οδηγεί στην προβλεπόμενη από το Νόμο Γαβρόγλου αυτοχρηματοδότηση των Ιδρυμάτων. Δηλαδή με λίγα λόγια την κάλυψη του κόστους φοίτησης από τους/τις φοιτητές/τριες αλλά και των αναγκών των Ιδρυμάτων από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτό δένει αρμονικά με τη θέσπιση της επιβολής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, που εισάγει με τον ίδιο Νόμο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, αλλα και με την περικοπή των συγγραμμάτων στις ξενόγλωσσες φιλολογίες. Αντιλαμβανομαστε λοιπον οτι όλα αυτά θέτουν ξεκάθαρα ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, προετοιμάζοντας ένα Πανεπιστήμιο για «λίγους κι εκλεκτούς». Όμως τα κριτήρια της αγοράς δεν απαιτούν μόνο ανειδίκευτους κι εύκολα εκμεταλλεύσιμους νέους. Παράλληλα χρειάζεται και ευέλικτους απόφοιτους που θα περνούν όλη τους τη ζωή εγκλωβισμένοι σε ένα κύκλο συνεχούς επανακατάρτισης. Έτσι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση περνά και μέσα από την κατάργηση και τη διάσπαση τμημάτων(ΦΠΨ,ΤΕΙ) και την αποστοίχιση επαγγελματικών δικαιωμάτων(σκέψεις για Σχολή Δικηγόρων,κλάσεις μηχανικών, απόσπαση διδακτικής επάρκειας). Όλα αυτά είναι φανερό πως προετοιμάζουν το έδαφος για το σχέδιο της ΝΔ και της φοιτητικής παράταξής της, της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για Αναθεώρηση του άρθρου 16 και ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων.
Όμως η φετινή εκδήλωση της Αριστερής Ενότητας στο πλαίσιο του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου που πρέπει πάντοτε να επικαιροποιείται σε επίπεδο λόγου και αιτημάτων ,αφορά το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Και πώς σχετίζεται το Άσυλο με όλη την παραπάνω αναφορά στην επίθεση στην Παιδεία;
To Πανεπιστημιακό άσυλο κατοχυρώθηκε μέσα από τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Αυτό αποτυπώθηκε και θεσμικά με το ν.1268/82, ο οποίος προέβλεπε την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, την αμφισβήτηση της καθηγητικής αυθεντίας, αποτυπώνοντας έτσι τη νίκη του φοιτητικού κινήματος ενάντια τη λογοκρισία της χούντας. Παράλληλα, εξασφάλιζε τον κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου ως κέντρου αγώνων και διεκδίκησης μακριά από την επέμβαση των οργάνων καταστολής. Κατά καιρούς το ζήτημα της κατάργησης του ασύλου έμπαινε ως προμετωπίδα του καθεστωτικού μπλοκ. Και αυτό γιατί το άσυλο είναι αυτό που έμπαινε σφήνα στις προσπάθειες του για εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Το άσυλο ήταν εκείνο που δρούσε προωθητικά για τις κινηματικές διεργασίες εξασφαλίζοντας το πανεπιστήμιο ως πεδίο αμφισβήτησης των εφαρμοζόμενων πολιτικών, αλλά και παίζοντας καθοριστικό ρόλο στις νίκες του φοιτητικού κινήματος.
Σήμερα το κεκτημένο του ασύλου τίθεται με τον πιο εμφατικό τρόπο στο στόχαστρο προκειμένου οι κυβερνήσεις να εξαλείψουν το πιο βασικό «εμπόδιο» στη επιβολή των νεοφιλελευθερων μέτρων στη παιδεία, ολοκληρώνοντας έτσι την κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της. Η επίθεση στο άσυλο εκφράζεται με δυο τρόπους. Αφενός ο νόμος Γαβρόγλου σε συνέχεια των προηγούμενων νόμων(ν.Γιαννακου, ν.Διαμαντοπουλου) όχι απλά δεν επαναφέρει το άσυλο αλλά δίνει την δυνατότητα αυθαίρετα στις διοικήσεις των σχολών να το αίρουν, αποκλείοντας τους φοιτητές από τους κοινωνικούς τους χώρους και φιμώνοντας του φοιτητικούς συλλόγους. Αυτό εξειδικεύεται με το πόρισμα Παρασκευόπουλου, που τσουβαλιάζει τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και την πολιτική δράση στα πανεπιστήμια με εγκλήματα όπως οι μικροκλοπές και το εμπόριο ναρκωτικών. Με αφορμή μια κυρίαρχη αφήγηση των συστημικών καναλιών περί βίας και ανομίας στις σχολές, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με συνεχιζόμενα λοκ-αουτ στις σχολές με πρόσφατα παραδείγματα ΑΣΟΕΕ, Παντειο, Φιλοσοφική, όπως συνέβαινε και παλαιότερα με παρουσία των ΜΑΤ έξω από τις Σχολές την εποχή του πρύτανη Φορτσάκη . Από την άλλη μεριά πέρα από την κυβέρνηση, η Νέα Δημοκρατία στηρίζει σημαντικό μέρος της προεκλογικής της εκστρατείας στην πλήρη κατάργηση του ασύλου, προετοιμάζοντας το έδαφος για την αναθεώρηση του άρθρου 16. Έχει κτίσει μια πλασματική ρητορική που παρουσιάζει το πανεπιστήμιο ως χώρο εγκληματικότητας και το άσυλο ως αίτια αυτής. Σε μία περίοδο όπου το Πανεπιστήμιο πλήττεται από τη νεοφιλελεύθερη επίθεση, το άσυλο αποτελεί εγγυητή των αντιστάσεων που μορφώνονται τόσο μέσα στα Πανεπιστήμια όσο και στην κοινωνία.
Για μας, σε μια περίοδο που το πανεπιστήμιο αλλά και η νέα γενιά συνολικά δέχονται ολομέτωπη επίθεση είναι σημαντικό η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου να συνδεθεί με την ανυποχώρητη υπεράσπιση του ασύλου. Άλλωστε η υπεράσπιση του ασύλου είναι την ιδία στιγμή υπεράσπιση του ζωντανού και ελευθέρου πανεπιστήμιου ως πεδίου αμφισβήτησης, ως χώρου κινηματικών διεργασιών και κοινωνικών αγώνων.
