Η πρόσφατη καταδίκη της 53χρονης καθαρίστριας σε 10ετή κάθειρξη χωρίς αναστολή για πλαστογράφηση απολυτηρίου δημοτικού είναι μια ακόμη περίπτωση όπου η αδιαφορία του συστήματος δικαιοσύνης απέναντι στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις, αποκαλύπτεται με τον σκληρότερο τρόπο, αυτή τη φορά αφήνοντας έναν άνθρωπο στο έλεος του «σωφρονιστικού» συστήματος.
Η εν λόγω καταδικαστική απόφαση δεν λαμβάνει υπόψη το κοινωνικό υπόβαθρο της συγκεκριμένης γυναίκας η οποία ούσα μητέρα δύο ανήλικων παιδιών και σύζυγος ατόμου με αναπηρία κατά 67% αναγκάστηκε προκειμένου να διοριστεί μέσω ΑΣΕΠ ως καθαρίστρια, να πλαστογραφήσει το απολυτήριο Δημοτικού της αναγράφοντας ΣΤ’ αντί για Ε’ Δημοτικού. Το ίδιο σύστημα που ουδέποτε διαμόρφωσε ευνοϊκές συνθήκες για την εργατική τάξη και στάθηκε ανίκανο να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για αυτούς που τις χρειάζονταν περισσότερο, έρχεται τώρα να τιμωρήσει μια εργαζόμενη γυναίκα για αυτήν ακριβώς την κατάστασή της. Μια γυναίκα από την οποία απαιτείτο να επιβιώσει με τα πενιχρά επιδόματα αναπηρίας του συζύγου της ενώ παράλληλα κινδύνευε να χάσει τα παιδιά της καθώς η Πρόνοια θα έκρινε ακατάλληλο το οικογενειακό περιβάλλον λόγω σημαντικής έλλειψης πόρων.
Όλα αυτά μέσα σε ένα καθεστώς όπου τα απαραίτητα προσόντα και τα «κοινωνικά κριτήρια» μετριούνται σε πόντους και η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ανεργία και την εργασία για μια γυναίκα αυτή της κοινωνικής τάξης, εξαρτάται από έναν βαθμό. Την ίδια σκληρότητα βέβαια και υπακοή στο γράμμα του νόμου δεν τήρησε η Δικαιοσύνη στην αντίστοιχη υπόθεση πλαστογράφησης πτυχίου Νομικής από δικαστική υπάλληλο στα Χανιά , η οποία κρίθηκε αθώα, αλλά ούτε και στην περίπτωση ηθικής αυτουργίας σε μαχαίρωμα Αφγανού μετανάστη από τη Σκορδέλη, μέλος της ΧΑ, υπόθεση που έληξε με καταδίκη σε ποινή φυλάκισης 2 ετών με αναστολή.
Η εν λόγω λοιπόν καταδικαστική απόφαση μάλλον έλαβε πολύ σοβαρά υπόψη της το κοινωνικό υπόβαθρο της συγκεκριμένης γυναίκας˙ μια γυναίκα εργάτρια, μητέρα και αγωνίστρια. Είναι λοιπόν προφανές ότι το συγκεκριμένο άτομο δεν κρίθηκε ένοχο για κατάχρηση δημοσίου χρήματος αλλά για ένα έγκλημα μακράν βαρύτερο, το έγκλημα της φτώχειας. Είναι σαφές ότι η Δικαιοσύνη είναι σε μεγάλο βαθμό ταξική. Για μας όμως που νομιμότητα δεν σημαίνει οπωσδήποτε και δικαιοσύνη τέτοιες αποφάσεις θα μας βρίσκουν πάντοτε απέναντι. Άλλωστε με τη μαζική κινητοποίηση αλληλέγγυου κόσμου υψώθηκε τείχος προστασίας σε όσ@ στοχοποιεί το κράτος και σε άλλες περιπτώσεις(Θεοφίλου,Ηριάννα,κάτοικοι Σκουριών).Απαιτούμε λοιπόν την άμεση αποφυλάκιση της καθαρίστριας καθώς και την επαναφορά των δεδουλευμένων της ενσήμων. Απαιτούμε ένα σύστημα δικαιοσύνης που δεν τιμωρεί όσους το ίδιο καταδίκασε σε μια ζωή φτώχειας. Απαιτούμε μια κοινωνία ικανή να φροντίσει τα μέλη της χωρίς κριτήριο.
