‘’It takes so many hands to build a woman and just one to demolish this form of femininity.’’
Η 25η Νοεμβρίου δεν είναι ακόμα μία επέτειος. Η πορεία, ανήμερα, δεν είναι ακόμα μία από τις πολλές. Αντίθετα αποτελούν την απάντηση στην καθημερινή και πανταχού παρούσα έμφυλη βία. Τον αντίλογο, σε μια νοοτροπία που τείνει να καλύπτει τα περιστατικά και να τα κρύβει κάτω από το χαλί. Δίνει φωνή σε όλα τα θηλυκά (και μη) υποκείμενα, που ζητούν ορατότητα, έχοντας υπάρξει θύματα της κανονικότητας (cis, άντρας, ετεροφυλόφιλος, μάτσο).
Η έμφυλη βία προκαλεί σωματικά, σεξουαλικά ή ψυχικά τραύματα. Στο ακρότατο όριο της μπορεί να οδηγήσει σε γυναικοκτονία. Ακόμη και οι απειλές τέτοιων πράξεων, ο εξαναγκασμός ή/και η στέρηση ελευθερίας – αποτελούν έμφυλη βία. Εμπεριέχει τη χρήση υπαρκτής ή υποτιθέμενης δύναμης – εξουσίας και χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης κοινωνικού ελέγχου, τιμωρίας και «σωφρονισμού» των ατόμων που την υφίστανται. Υπάρχει παντού. Στα του σπιτιού, στα της δουλειάς.
Η επίθεση που δεχόμαστε αυτή τη στιγμή όλες οι θηλυκότητες, έρχεται από παντού. Από φίλους, συντρόφους και συγγενείς, μέχρι από το ίδιο το κράτος. Είδαμε τους αστυνομικούς στην Πάτρα να μοιράζουν φυλλάδια με θέμα την πάταξη της έμφυλης κακοποίησης ενώ μερικές μέρες πριν τα ΜΑΤ ξυλοκοπούσαν νεαρές γυναίκες στα Εξάρχεια. Ακούσαμε πρωινάδικα να αναπαράγουν σαν το ανέκδοτο, την εμπειρία της μαθητρίας στο ΑΠΘ όταν κάποιος εκσπερμάτωσε στην πλάτη της. Το ίδιο σύστημα, που τρέχει καμπανιές για την ορατότητα της κακοποίησης που υφιστάμεθα, ήταν αυτό που πέρσι στην δολοφονία του/ης Ζακ/Ζακι έκανε λόγο για ‘’πρεζάκι που προσπάθησε να κλέψει’’. Έπειτα, οι δολοφονίες στη Χιλή, στην Κύπρο και όπου αλλού, δεν παύουν παρά να παραπέμπουν, στο κυνήγι μαγισσών του καιρού μας. Ένα κυνήγι που δεν θέλει καμία θηλυκότητα σε θέση εξουσίας. Ένα κυνήγι που μας χρειάζεται μόνο σαν υποχείρια των μεγάλων, των δυνατών ασκώντας εξουσία πάνω στα δικά μας σώματα. Μια συνθήκη που περιμένει από εμάς να είμαστε περισσότερο από αυτό και λιγότερο από το άλλο. Τόσο όσο δηλαδή, ώστε να μην προκαλούμε, να μην ‘’τα θέλουμε’’, να μην τους χαλάμε την αισθητική.
Καλούμε με την σειρά μας, σαν Αριστερή Ενότητα, στις 25 Νοέμβρη στις 19:00, σε πορεία-συγκέντρωση έξω από την Βουλή, για όλα εμάς που νιώθουμε, ζούμε, είμαστε γυναίκες, για όλες τις αδελφές μας που παραμένουν ζωντανές στις μνήμες μας, για να μην υπάρξει καμία ακόμα λιγότερη!
