Χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στις 9/7 στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε πολλές πόλεις πανελλαδικά, για να διαδηλώσουν ενάντια στο σχέδιο νόμου που τέθηκε προς ψήφιση την ίδια ώρα στη Βουλή. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πρότεινε και ψήφισε νόμο περιορισμού των συναθροίσεων ποινικοποιώντας το κεκτημένο δικαίωμα στη διεκδίκηση. Μια χρονιά της οποίας η πολιτική δομήθηκε πάνω στο δόγμα “νόμος, τάξη και ασφάλεια”, έρχεται να ολοκληρωθεί θωρακίζοντας το δικαίωμα της ιδιοκτησίας μπροστά στο δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια.
Σε επίπεδο λόγου, η κυβέρνηση διακηρύσσει σε κάθε ευκαιρία την επιθυμία της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των πολλών. Η ίδια η προπαγάνδιση του νόμου για τις διαδηλώσεις στήθηκε πάνω στο δικαίωμα των πολλών στη μετακίνηση, στην ανενόχλητη διέλευση από το κέντρο της Αθήνας και τη συνέχιση της ομαλής κοινωνικοοικονομικής ζωής. Και εμείς ρωτάμε τον κύριο Χρυσοχοΐδη ευθέως: ποιοι είναι αυτοί οι πολλοί τα δικαιώματα των οποίων θέλετε να διαφυλάξετε; Γιατί μάλλον δεν είναι οι νέοι που μεγάλωσαν στην επισφάλεια της μνημονιακής πραγματικότητας και τώρα καλούνται να ανταπεξέλθουν στις επιπτώσεις της πανδημίας, άνεργοι ή απλήρωτοι. Δεν είναι οι ανασφάλιστες, οι μετανάστριες, οι ηλικιωμένοι χωρίς σύνταξη. Τι αποτελεί “ομαλή κοινωνικοοικονομική ζωή”; Μάλλον όχι η συνεχής υποχρηματοδότηση των σχολών μας, η διάλυση των πτυχίων μας, η διαρκής καταστολή σε πλατείες, η άνευ ορίων ελαστικοποίηση των όρων εργασίας μας και η εκτόξευση της ανεργίας. Σε κάθε περίπτωση, την Πέμπτη το απόγευμα οι πολλοί ήταν στο δρόμο. Στάθηκαν απέναντι στην κυβέρνηση και στις αυταρχικές πολιτικές διαχείρισης. Στάθηκαν απέναντι σε ένα νομοσχέδιο που είναι πολλαπλά δηλωτικό, τόσο θεσμικά όσο και πολιτικά: πλέον, αποτελεί θεσμική κατοχύρωση το ότι όποιος επιλέγει το συλλογικό αγώνα και τη διαμαρτυρία, ποινικοποιείται. Πολιτικά αυτό μεταφράζεται ως εξής: τα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα δεν έχουν επιλογή από το να πειθαρχήσουν. Ως πληθυσμοί που “περισσεύουν” δε θα διεκδικούν – θα εξοντώνονται από τη δημόσια σφαίρα, από το δρόμο.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της έκανε τη συνειδητή επιλογή να στείλει μηχανές ΔΡΑΣΗ να χτυπήσουν σταματημένους διαδηλωτές, να στείλει ΜΑΤ να εγκλωβίσουν διαδηλώτριες, να πνίξουν τα μπλοκ στα δακρυγόνα και να τα κυνηγήσουν με κρότου λάμψης, γιατί επιθυμούσε να διαλύσει τη συγκέντρωση. Όλη τη χρονιά, τα περιστατικά ακραίας καταστολής και αστυνομικής αυθαιρεσίας δεν ήταν μεμονωμένα αλλά συνέθεσαν ένα ψηφιδωτό μιας επιχείρησης αποδυνάμωσης όσων αντιστέκονται στην κοινωνική ισοπέδωση. Η κλιμάκωση της επιχείρησης αυτή αποτυπώθηκε με τον πιο έντονο τρόπο στην κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε την ημέρα ψήφισης. Το ίδιο το οπτικοακουστικό υλικό από τις απρόκλητες επιθέσεις, προσαγωγές και τις συλλήψεις, αποδομεί τις ανακοινώσεις της αστυνομίας και επιβεβαιώνει ένα πράγμα: η πορεία της Πέμπτης αποτελεί ένα δείγμα γραφής για τον τρόπο που (πρόκειται να) αντιμετωπίζονται οι διαδηλώσεις από τη μεριά του κράτους από δω και πέρα, αλλά είναι κι ένα δείγμα γραφής για τους αγώνες που εμείς είμαστε διατεθειμένες/οι να δώσουμε.
Εμείς, ως Αριστερή Ενότητα, θεωρούμε ότι οι νόμοι είναι σε ένα βαθμό η θεσμική αποκρυστάλλωση διεργασιών που ήδη γίνονται κοινωνικά κι επηρεάζουν τον τρόπο που άλλες γίνονται. Πρωτίστως όμως παλεύουμε για κοινωνική δικαιοσύνη. Και μέχρι αυτή να επιτευχθεί θα αμφισβητούμε στην πράξη νόμους που δήθεν θεσπίζονται για την προάσπιση της κοινωνικής ειρήνης, αλλά το κάνουν εις βάρος μας.
Δεν τρομοκρατούμαστε. Δε θα σιωπήσουμε. Δε θα υποταχθούμε.
Αυτός ο νόμος θα ανατραπεί στο δρόμο.
Στεκόμαστε αλληλέγγυες στους συλληφθέντες. Κόντρα στην κρατική καταστολή και τις στημένες κατηγορίες που έχουν αποδοθεί στους συλληφθέντες, όλοι/ες κτήριο 9 στην Ευελπίδων αύριο 10 π.μ. την ώρα της ανακριτικής διαδικασίας!
