Το πανεπιστήμιο, ο δημόσιος, δωρεάν και δημοκρατικός του χαρακτήρας αλλά και το ίδιο το φοιτητικό κίνημα τα τρία τελευταία χρόνια βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Η κατάργηση του ασύλου, η αξιολόγηση, η εξίσωση των πτυχίων των ΑΕΙ με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων και τέλος ο ψηφισμένος νόμος Κ-Χ είναι όλα μέτρα ευθείας ιδεολογικής βολής στα πανεπιστήμια. Παρά την κατάρρευση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις φοιτητικές εκλογές, παρά την τεράστια άνοδο όσων δυνάμεων παλεύουν όλο αυτό το διάστημα να μπει φρένο στην διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου και των φοιτητικών συλλόγων και παρά την (για άλλη μία φορά) αναδίπλωση της κυβέρνησης σχετικά με την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές μας, το υπουργείο προχωράει σε ακόμη ένα νομοσχέδιο. Ένα υπουργείο παιδείας το οποίο είναι πλήρως απονομιμοποιημένο από ολόκληρη την ακαδημαϊκή κοινότητα (πλην ορισμένων εξαιρέσεων-πρυτάνεων εκ των οποίων κάποιοι έχουν ήδη εξασφαλίσει την συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο της νέας Δημοκρατίας).
Σε συνέχεια όλης αυτής της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην παιδεία, κατατέθηκε προς διαβούλευση ένα σχέδιο νόμου 345 άρθρων όπου περιγράφουν ένα νέο μοντέλο λειτουργίας των ιδρυμάτων ώστε να είναι πιο «σύγχρονα», «ανταποδοτικά» και «ευέλικτα» αλλά όπως περιγράφεται και μέσα στον νόμο: «στοχεύει στην καλύτερη σύνδεση της ανώτατης εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και την οικονομική ανάπτυξη». Τα βασικότερα σημεία-στοχεύσεις αυτού του νόμου είναι:
· Χτύπημα στα πτυχία, το γνωστικό αντικείμενο και τα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων. Τα προγράμματα σπουδών μεταβάλλονται και πηγαίνουν σε ένα μοντέλο ατομικής επιλογής μαθημάτων και συμπλήρωσης πιστωτικών μονάδων το οποίο πέραν του διαχωρισμού του γνωστικού αντικειμένου που αποκτούν οι απόφοιτοι που κατακερματίζει τον εκάστοτε κλάδο, χωρίς κάποια επιστημονική αιτιολόγηση, διαλύουν την προοπτική των νέων εργαζομένων καθώς δεν θα υπάρχει πιθανότητα συλλογικής κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα,οι καταργήσεις και οι συγχωνεύσεις τμημάτων θα γίνονται με μόνο ένα προεδρικό διάταγμα ως συνέχεια του μέτρου της ΕΒΕ για τμήματα και σχολές που δεν είναι οικονομικά ανταποδοτικές.
· Αλλαγή στον τρόπο διοίκησης των ΑΕΙ και αποκλεισμός των φοιτητικών Συλλόγων. Αρχικά θεσπίζεται το Συμβούλιο Διοίκησης, μία ακόμη χειρότερη εκδοχή των συμβουλίων ιδρυμάτων τα οποία είχαν θεσπιστεί από τον νόμο Διαμαντοπούλου. Ουσιαστικά είναι ένα μέτρο κατάργησης του αυτοδιοίκητου το οποίο δίνει υπερεξουσίες σε ένα εξαιρετικά ολιγομελές όργανο το οποίο θα απαρτίζουν σε μεγάλο ποσοστό εξωπανεπιστημιακοί (από καθηγητές του εξωτερικού μέχρι πρόσωπα της αγοράς και των επιχειρήσεων). Την ίδια στιγμή οι εκπρόσωποι των φοιτητών στα όργανα διοίκησης θα προκύπτουν από ενιαίο ψηφοδέλτιο μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Μέτρο το οποίο απονομιμοποιεί τους φοιτητικούς συλλόγους, την αυτονομία τους και την δημοκρατικότητά τους
· Αλλαγές στην έρευνα. Οι αλλαγές που φέρνει το νομοσχέδιο στον τομέα της έρευνας αποτελεί ξεκάθαρη αποκοπή της ερευνητικής διαδικασίας των πανεπιστημίων σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και συνδέει ακόμη περαιτέρω τα ερευνητικά προγράμματα με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου.
Βλέπουμε λοιπόν πως ο νέος νόμος έρχεται σε ένα πλαίσιο ξεκάθαρης ενίσχυσης της επιχειρηματικής λειτουργίας ενός πανεπιστημίου το οποίο θα παρέχει αδύναμες πιστοποιήσεις που θα αφήνουν έκθετους στην αγορά εργασίας τους αποφοίτους. Για να συμβεί αυτό η κυβέρνηση αφαιρεί εντελώς τον δημοκρατικό χαρακτήρα και τα κεκτημένα των συλλογικών φορέων από το ελληνικό πανεπιστήμιο, πατώντας ταυτόχρονα πάνω στο πλαίσιο του αυταρχισμού και της καταστολής που ήδη έχει διαμορφωθεί με τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη.
Το φοιτητικό κίνημα, πάντα παρόν για την υπεράσπιση του δημόσιου, δωρεάν και ελεύθερου πανεπιστημίου θα απαντήσει, όπως απαντάει εδώ και τόσα χρόνια σε όλα τα σχέδια των κυβερνήσεων που διαλύουν τα όνειρα της νέας γενιάς. Μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους θα δώσουμε όλες αυτές τις απαραίτητες μάχες που έπονται και θα τις κερδίσουμε γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας!
Για τις μάχες που έπονται…
Το πανεπιστήμιο, ο δημόσιος, δωρεάν και δημοκρατικός του χαρακτήρας αλλά και το ίδιο το φοιτητικό κίνημα τα τρία τελευταία χρόνια βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Η κατάργηση του ασύλου, η αξιολόγηση, η εξίσωση των πτυχίων των ΑΕΙ με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων και τέλος ο ψηφισμένος νόμος Κ-Χ είναι όλα μέτρα ευθείας ιδεολογικής βολής στα πανεπιστήμια. Παρά την κατάρρευση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις φοιτητικές εκλογές, παρά την τεράστια άνοδο όσων δυνάμεων παλεύουν όλο αυτό το διάστημα να μπει φρένο στην διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου και των φοιτητικών συλλόγων και παρά την (για άλλη μία φορά) αναδίπλωση της κυβέρνησης σχετικά με την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές μας, το υπουργείο προχωράει σε ακόμη ένα νομοσχέδιο. Ένα υπουργείο παιδείας το οποίο είναι πλήρως απονομιμοποιημένο από ολόκληρη την ακαδημαϊκή κοινότητα (πλην ορισμένων εξαιρέσεων-πρυτάνεων εκ των οποίων κάποιοι έχουν ήδη εξασφαλίσει την συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο της νέας Δημοκρατίας).
Σε συνέχεια όλης αυτής της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην παιδεία, κατατέθηκε προς διαβούλευση ένα σχέδιο νόμου 345 άρθρων όπου περιγράφουν ένα νέο μοντέλο λειτουργίας των ιδρυμάτων ώστε να είναι πιο «σύγχρονα», «ανταποδοτικά» και «ευέλικτα» αλλά όπως περιγράφεται και μέσα στον νόμο: «στοχεύει στην καλύτερη σύνδεση της ανώτατης εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και την οικονομική ανάπτυξη». Τα βασικότερα σημεία-στοχεύσεις αυτού του νόμου είναι:
· Χτύπημα στα πτυχία, το γνωστικό αντικείμενο και τα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων. Τα προγράμματα σπουδών μεταβάλλονται και πηγαίνουν σε ένα μοντέλο ατομικής επιλογής μαθημάτων και συμπλήρωσης πιστωτικών μονάδων το οποίο πέραν του διαχωρισμού του γνωστικού αντικειμένου που αποκτούν οι απόφοιτοι που κατακερματίζει τον εκάστοτε κλάδο, χωρίς κάποια επιστημονική αιτιολόγηση, διαλύουν την προοπτική των νέων εργαζομένων καθώς δεν θα υπάρχει πιθανότητα συλλογικής κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα,οι καταργήσεις και οι συγχωνεύσεις τμημάτων θα γίνονται με μόνο ένα προεδρικό διάταγμα ως συνέχεια του μέτρου της ΕΒΕ για τμήματα και σχολές που δεν είναι οικονομικά ανταποδοτικές.
· Αλλαγή στον τρόπο διοίκησης των ΑΕΙ και αποκλεισμός των φοιτητικών Συλλόγων. Αρχικά θεσπίζεται το Συμβούλιο Διοίκησης, μία ακόμη χειρότερη εκδοχή των συμβουλίων ιδρυμάτων τα οποία είχαν θεσπιστεί από τον νόμο Διαμαντοπούλου. Ουσιαστικά είναι ένα μέτρο κατάργησης του αυτοδιοίκητου το οποίο δίνει υπερεξουσίες σε ένα εξαιρετικά ολιγομελές όργανο το οποίο θα απαρτίζουν σε μεγάλο ποσοστό εξωπανεπιστημιακοί (από καθηγητές του εξωτερικού μέχρι πρόσωπα της αγοράς και των επιχειρήσεων). Την ίδια στιγμή οι εκπρόσωποι των φοιτητών στα όργανα διοίκησης θα προκύπτουν από ενιαίο ψηφοδέλτιο μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Μέτρο το οποίο απονομιμοποιεί τους φοιτητικούς συλλόγους, την αυτονομία τους και την δημοκρατικότητά τους
· Αλλαγές στην έρευνα. Οι αλλαγές που φέρνει το νομοσχέδιο στον τομέα της έρευνας αποτελεί ξεκάθαρη αποκοπή της ερευνητικής διαδικασίας των πανεπιστημίων σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και συνδέει ακόμη περαιτέρω τα ερευνητικά προγράμματα με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου.
Βλέπουμε λοιπόν πως ο νέος νόμος έρχεται σε ένα πλαίσιο ξεκάθαρης ενίσχυσης της επιχειρηματικής λειτουργίας ενός πανεπιστημίου το οποίο θα παρέχει αδύναμες πιστοποιήσεις που θα αφήνουν έκθετους στην αγορά εργασίας τους αποφοίτους. Για να συμβεί αυτό η κυβέρνηση αφαιρεί εντελώς τον δημοκρατικό χαρακτήρα και τα κεκτημένα των συλλογικών φορέων από το ελληνικό πανεπιστήμιο, πατώντας ταυτόχρονα πάνω στο πλαίσιο του αυταρχισμού και της καταστολής που ήδη έχει διαμορφωθεί με τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη.
Το φοιτητικό κίνημα, πάντα παρόν για την υπεράσπιση του δημόσιου, δωρεάν και ελεύθερου πανεπιστημίου θα απαντήσει, όπως απαντάει εδώ και τόσα χρόνια σε όλα τα σχέδια των κυβερνήσεων που διαλύουν τα όνειρα της νέας γενιάς. Μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους θα δώσουμε όλες αυτές τις απαραίτητες μάχες που έπονται και θα τις κερδίσουμε γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας!
